ASSEN (ADP) – De 45-jarige Erik W., die in 2006 definitief werd veroordeeld tot vijftien jaar cel en tbs met dwangverpleging voor de brute verkrachting en moord op de 79-jarige weduwe Van Offeren in Emmen, blijft voorlopig in de kliniek. De rechtbank heeft op verzoek van het Openbaar Ministerie de tbs met dwangverpleging met twee jaar verlengd.
Het slachtoffer werd in februari 2003 tijdens haar wandelronde in de Emmerdennen verkracht en vermoord. Haar lichaam werd na enkele dagen van vermissing teruggevonden onder de bladeren en zand. Ze was vastgebonden en had en zak over haar hoofd. Achter haar was een kuil gegraven.
Er volgde een grootschalig dna-onderzoek naar mannen met een kat als huisdier. Het slachtoffer had een zakdoek met kattenharen in haar mond. In juni werd de toen 29-jarige W. aangehouden. Hij woonde in de buurt van het slachtoffer. Hij bekende. De rechtbank in Assen veroordeelde de man tot tien jaar cel en tbs met dwangverpleging. In hoger beroep werd dit vijftien jaar cel en tbs met dwangverpleging.
W. begon in 2009 met de tbs-behandeling. Toen had W. een derde van de straf uitgezeten. Tegenwoordig gaat dat anders. Zodra twee derde van de straf erop zit wordt pas met een tbs-behandeling begonnen. Toen W. werd bestraft, lag dit nog anders.
W. stond op punt om transmuraal verlof te krijgen. Dit houdt in dat er zelfstandig wordt gewoond in een huisje buiten de poorten van de kliniek. De begeleiding komt op afstand. Als je in aanmerking komt voor zo’n verlof, dan ben je al ver op weg naar de resocialisatie (terug naar de samenleving). Dat betekent dat eerdere fases als (on)begeleid verlof goed zijn verlopen.
Voor alle vormen van verloven moet toestemming worden verkregen van de Dienst Justitiële Instellingen van het ministerie van Veiligheid en Justitie. W. kreeg die toestemming voor buiten de kliniek wonen niet. Een grote teleurstelling, waar hij volgens de kliniek heel goed mee omging. Waarom het niet doorging, is niet bekend gemaakt.
Een volgende optie is dat W. binnen de kliniek op een ‘eigen’ flatje gaat wonen. W. komt alle afspraken na en volgt alle behandelingen die worden voorgesteld, zei een deskundige van de kliniek op zitting. W. schikt zich in het feit dat hij voorlopig binnen de muren van de kliniek blijft. ,,Ik maak liever kleine stapjes, ik doe het liever goed”, zei hij tegen de rechters.
En die tempo is goed, zei de rechter. Er is nog steeds sprake van een stoornis. ,,Het is te risicovol om nu de maatschappij in te gaan”, zei de rechter. De rechters kwamen direct tot een uitspraak.
