Is de verdwijning van de Friese schaker Michael de Vrieze een perfecte moord? Of heeft de inmiddels 40-jarige Cafer alle schijn tegen, maar heeft de man echt geen moord op zijn geweten. De hogere rechters van het gerechtshof in Leeuwarden twijfelden in december van vorig jaar te veel. En spraken Cafer toch maar vrij. Het bewijs was niet overtuigend genoeg. Het Openbaar Ministerie (OM) ging in cassatie, maar trok die onlangs toch maar weer in.
De Vrieze verdween op 11 april 2010. De man uit het Friese Burum deelde in die tijd ook een woning aan de Jupiterstraat in Groningen met deze Cafer. Hoe er ook werd gezocht en gespeurd, De Vrieze was weg en bleef weg. Gek genoeg werden de bankpas en creditkaart van de verdwenen man enkele dagen later ineens gebruikt. Er werd meermalen gepind, doch zonder succes. En ineens was het raak. Het geld op de rekening van De Vrieze verdween.
Wat ook gek was, de auto van De Vrieze werd onderweg naar Burum geflitst. Niemand minder dan Cafer zat op dat moment achter het stuur. De Vrieze was drie dagen eerder als vermist opgegeven. Hoe legde Cafer deze rit uit: ,,Om de poezen te verzorgen”, zei hij later tijdens een verhoor. Dezelfde dag van de flits werd in de woning van De Vrieze in Burum langdurig de computer gebruikt. Volgens het OM was het Cafer, die was op zoek naar de pincodes van het bankpasje en de creditcard. Want hoe kon het dan, dat kort daarop de rekening van De Vrieze werd leeg getrokken, zo beredeneerde het OM.
De agenten vonden in de woning in de Jupiterstraat bloedsporen. Heel veel bloed, zeiden de rechercheurs. Een klein beetje bloed, concludeerde een deskundige van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) later. ,,Hooguit een borrelglaasje vol”. Nee hoor, meenden de onderzoekers van de politie: ,,In de woning was schoongemaakt. Er waren veegsporen te zien. Er was een patroon zichtbaar waaruit kan worden geconcludeerd dat in die woning een misdrijf was gepleegd”. Nou, nou, nou, meende de deskundige van het NFI: ,,Ik baseer mij op de gegevens die ik onder ogen krijg”. Hij zag geen patroon tussen de bloedspetters om te spreken van een misdrijf.
Het Openbaar Ministerie vond een celstraf van twaalf jaar een passende straf. De rechtbank in Groningen oordeelde: tien jaar cel. Cafer tekende hoger beroep aan. Zelf maakte hij zijn hoger beroepzaak niet mee. In de aanloop naar die zitting kwam het NFI met het onderzoek dat de bewering van de politie ‘er is veel bloed gevonden in de woning’, onderuithaalde. Cafer mocht het hoger beroep buiten de cel afwachten. De man vertrok terstond naar zijn geboorteland Turkije. Keerde hij terug om zijn zaak bij te wonen, dan zou de man in vreemdelingenbewaring gaan. En dat wilde Cafer niet. Het Hof behandelde in zijn afwezigheid de zaak.
,,Een misdrijf is mogelijk”, oordeelde het Hof in december van vorig jaar. ,,Maar uit de aangetroffen bloedsporen van De Vrieze in de woning valt niet op te maken in welke volgorde de activiteiten in de woning hebben plaatsgevonden en op welke plek er bloed zou zijn verloren. Een misdrijf kan daardoor niet onomstotelijk worden vastgesteld”. Tot ontsteltenis van de familie van De Vrieze werd de man vrijgesproken. Ook de broer van Cafer hoorde dit aan. ,,Ik denk dat Cafer Michael heeft vermoord”, fluisterde die.
Maar moord is per definitie voorbedacht en werk van een rationeel denkend persoon die niet wil dat dit uitkomt. Is De Vrieze ook zo aan zijn einde gekomen. Door iemand die in geldnood zat en zo dacht uit de problemen te komen, zoals het OM dit voorstelde tijdens de zitting? Wilde Cafer niet dat zijn daad uitkwam. Misschien kregen de mannen een fikse ruzie? Sloegen de stoppen bij Cafer door? En bedacht hij nadien sluw: ,,Zonder lijk is er geen moord” en wist hij een manier om het lijk voorgoed te laten verdwijnen.
Wie zal het zeggen. Misschien De Vrieze zelf die, zoals Cafer beweerde, ergens op de aarde rondloopt. Of weet Cafer wel het antwoord en hebben wij hier te maken met een perfecte moord. Wat we wel weten, de Staat krijgt een vette rekening. Cafer liet via zijn advocaat weten dat een schadeclaim in de maak is. En een hoge. De man zat vier jaar in voorarrest, waarvan een deel in Rusland. Bovendien raakte hij door deze zaak zijn bedrijf in Turkije kwijt. De advocaat: ,,We hebben het hier niet over duizenden euro’s, maar over tonnen”.
